ต้น “ไม่รู้-ไม่ชี้” นี่เอาเปลือก
ต้น “ชั่งหัวมัน” นั้นเลือก เอาแก่นแข็ง
“อย่างนั้นเอง” เอาแต่ราก ฤทธิ์มันแรง
“ไม่มีกู-ของกู” แสวง เอาแต่ใบ
ยาระงับสรรพทุกข์ พุทธทาส
“ไม่น่าเอา-น่าเป็น” เฟ้นเอาดอก
“ตายก่อนตาย” เลือกเอา ลูกใหญ่ ๆ
หกอย่างนี้ อย่างละชั่ง ตั้งเกณฑ์ไว้
“ดับไม่เหลือ” สิ้งสุดท้าย ใช้เมล็ดมัน
หนักหกชั่ง เท่ากับ ยาทั้งหลาย
เคล้ากันไป เสกคาถา ที่อาถรรพ์
“สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสาย” อัน
เป็นธรรมนั้น หฤทัย ในพุทธนาม
จัดลงหม้อ ใส่น้ำ พอท่วมยา
เคี่ยวไฟกล้า เหลือได้ หนึ่งในสาม
หนึ่งช้อนชา สามเวลา พยายาม
กินเพื่อความ หมดสรรพโรค เป็นโลกอุดรฯ
คุณภาพของคนคือคุณภาพของประเทศ อาจเป็นเพราะประเทศไทยมีความแตกต่างของคุณภาพของคนมากเกินไป คนที่มีโอกาสทางสังคมจึงพยายามหลอกล่อคนด้อยโอกาส หรือคนต้องการโอกาสด้วยสิ่งที่เขาขาดหายไป กรณีแกนนำนปช.เห็นได้ชัด เขาพยายามหาโอกาสทุกวิถีทางจึงมีคนบางคนที่เก่งเรื่องจิตวิทยาให้โอกาสและวาสนากับเขา เขาเลยใช้วิธีเดียวกับชาวบ้าน จะฝากประเทศไว้กับคนพวกนี้ได้หรือ พวกที่พยายามกระชากความเป็นสัตว์ป่าในตัวมนุษย์มาเป็นข้อต่อรองทางการเมือง เอาชาวบ้านอันแสนซื่อใจดีมาเป็นโล่ห์มนุษย์
พูดง่ายกว่าทำมากๆ
